Јас сум лозата, а вие прачките; и кој е во Мене, и Јас во него, тој ќе даде многу плод; оти без мене не можете да правите ништо. Како што ме возљуби Отецот, и Јас ве возљубив вас. Бидете во Мојата љубов! Ако ги запазите Моите заповеди, ше останете во љубовта Моја. како што Јас ги запазив заповедите на Мојот Отец и останувам во љубовта Негова. Ова ви го реков, за да остане радоста Моја во вас, и радоста ваша да биде полна. Ова е Моја заповед, да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас. Никој нема поголема љубов од оваа: даја положи душата своја за своие пријатели.
Да почнеме да се скрушуваме со срцето… да ги оплакуваме своите гревови,
како што ни заповедал Христос. Да почнеме да жалиме за своите престапи,
внимателно да се преиспитаме што сѐ сме направиле во минатото,
и да се погрижиме сето тоа потполно да го израмниме.
– Свети Јован Златоуст
~+~
Свети Јован Златоуст, великиот светилник на Црквата, бил роден околу 347 година во Антиохија, од угледни и благочестиви родители, Секунд и Антуса. Уште од мал останал без татко, па целосната грижа за неговото растење и воспитување ја презела неговата мајка Антуса, која била пример за духовна чистота и смиренољубие. И покрај младоста, убавината, богатството и угледот, Антуса останала вдовица до својата смрт, претпочитајќи го воспитувањето на својот син Јован пред сѐ друго. Таа оставила неизбришлив печат од својата добродетелна душа врз младиот Јован. Откако го утврдила во христијанската вера, таа го пратила својот син да студира световни науки кај најпознатиот софист во тоа време, Ливаниј.[1]
That which distinguishes the life of the New Testament from the Old Testament and that which is why Christ instituted the New Testament is precisely love. Love is the life and the criterion of the New Testament with Christ, and by that we will know who we are more akin to. Whether we are similar to the fallen Adam or to the new Adam – Christ, depending on how much love we have. Christ therefore came to show God’s intent for man, because Adam did not fulfil that intent. Love is what makes us different from everything else, and love is what makes us similar to God.
God is absolute love and He is merciful to us all. Even though we are bad and fallen, He still loves us and grants us everything we have. We are indeed bad because we are ungrateful. Let us reassess. When have we awoken in the morning and been truly grateful for the coming day? When, before laying our head down to sleep, have we been thankful for those things that we received during the day just past? For the air we breathe, for the food we eat and for all the good things in life?
Она што го разликува животот на Новиот Завет од Стариот и она зошто Христос го востанови Новиот Завет е токму љубовта. Љубовта е животот и критериумот на Новиот Завет со Христос и по тоа ние ќе знаеме на кого повеќе сме слични. Дали на паднатиот Адам или пак на новиот Адам – Христос, по тоа колкава љубов имаме. Христос затоа дојде да покаже како Бог го замислил човекот, затоа што Адам тоа го промаши. Љубовта е онаа која што нас не разликува од се друго, и љубовта е онаа која нас не прави слични на Бог.
Бог е апсолутна љубов и Он е милостив кон сите нас. Иако сме лоши и паднати, сепак тој не љуби и ни подарува се што имаме. Ние навистина сме лоши затоа што сме неблагодарни. Да се преиспитаме. Кога наутро сме станале и сме благодареле за денешниот ден? Кога навечер пред да си легнеме повторно сме благодареле за изминатиот ден? За воздухот што го дишиме, за храната што ја јадиме и за сите добрини во животот?
The first Saturday before the commemoration of St. Demetrius, popularly known as Mitrovden, was selected by the Holy Orthodox Church as a day to commemorate the deceased and is called Saint Demetrius Memorial Saturday.
The Orthodox Christian teaching on commemoration of the deceased is based on the belief in the given immortality of the soul and the resurrection of the body. According to the words of Christ, the deceased do not die in the true sense of the word, but with death they pass from the earthly temporary to the heavenly eternal life.
Првата Сабота пред споменот на св Димитриј, познат по народот како Митровден, Светата Православна Црква ја одредила како ден за спомнување на покојните и е наречен митровденска задушница.
Православното христијанско учење за спомнување на мртвите се засновува на верата во зададента бесмртноста на душата и воскресениeто на телото. Упокоените според зборовите Христови не умираат во вистинска смисла на зборот, туку со смртта преминуваат од овоземниот привремен во небесниот вечeн живот. (more…)
ПРОПОВЕДНИК НА ПОКАЈАНИЕТО
